woensdag 9 januari 2008

Vertrouwde geur


Lichaamseigen geuren worden meestal geassocieerd met zweetgeuren van de oksels, het intieme sexuele uitscheidingsvocht of een zweetvoeten lucht. Maar ook met winden laten en een slechte adem.


Het taboe op lichaamsgeuren stamt vooral uit de tijd dat bijna iedereen naar afgewerkt zweet en ongewassen kleding stonk en het met de mondhygiene ook niet best gesteld was.

Waarmee niet gezegd dat er nu geen viespeuken meer zijn. En je treft het niet als die in je directe werkomgeving verkeren. Voor bijna alle situaties op en om het werk zijn er Arbo-wetten, je mag niet te zwaar tillen, niet roken op kantoor, om een muisarm te voorkomen mag je niet te lang achter de pc zitten, niet te lang rijden in een bus , je moet daglicht hebben en voldoende pauzes krijgen, maar over het recht op een frisse lichaamsgeur wordt niet gerept.

Lichaamseigen geuren hebben door de eeuwen heen ook in positieve zin in de belangstelling gestaan.

Zichzelf ruiken, de veranderingen van de geur in het eigen lichaam nagaan, betekende bewustwording van de aard van het wezen van de mens. Wanneer Pauline Quenu de geuren van haar adolescente lichaam bespeurt, beleeft ze haar bestemming als vrouw.

Het narcisme van het “ grote meisje ” schept evenveel behagen in het opsnuiven van haar eigen geuren als de tastbare blikken die over haar lichaam dwalen.

De geneesheren van Montpellier stelden dat het te vaak wassen een verzwakking van de sexuele lusten tot gevolg zou hebben en Bordeu beweerde “ krachtige geurende mensen ” gekend te hebben die ten gronde waren gegaan aan verregaande ontgeuring waardoor ”alles wat het geslacht kenmerkt was uitgeblust.”

Jonge getrouwde vrouwen, merkte Socrates al op, hoeven geen parfum te gebruiken omdat van hun persoon al de zoetste geuren uitgaan.

De waarneming van lichaamseigen geuren gaat veelal met veel emoties gepaard: slechte herinneringen bijvoorbeeld aan ouders of ex-partners en bepaalde gebeurtenissen hebben veel invloed op de wijze van beleving.

Ik vroeg op diverse fora “ Hoe ver kun je gaan bij het ruiken aan jezelf of anderen en vind jij lichaamseigen geuren ook aangenaam of juist niet. “

Op " digitaal veilige afstand " blijken mensen bereid taboes te doorbreken en ook confessies te doen. Enkele reacties:

Je gaat meestal vaak zweten als je een slechte conditie hebt. Als je tijdens het sporten gewoon heel veel zweet, doordat je heel hard doorsport, zweet je in normale dagen echt veel en veel minder en je zweet stinkt ook dan veel minder. Ik vind zo'n oplossing toch echt wel beter dan al die chemische rotzooi.!

Ik verkies nog altijd een lekker vrouwenlijf dat zachtjes ruikt naar oestrogenen dan een opgepoetste dame die al op 100 meter afstand ruikt naar een deo.

Stel: je kunt op een dag 1 minuut ruiken, welke geur zou je dan het allerliefst willen waarnemen? Wat een leuke vraag! Ook wel een heel lastige... Ik denk dat ik eerst zou willen weten hoe ik zelf ruik. Hmmm, 't lijkt me nu al heerlijk!

Ik ben een echt geurenmens. Ruiken is één van mijn favoriete bezigheden. Mijn vriend ruikt heel lekker! Qua lichaamsgeur bedoel ik dan, hè! Ik vind het weleens fijn als hij een beetje (ècht een beetje) naar deo of parfum ruikt, maar het opwindendst vind ik nog altijd de gewone lichaamsgeur. Ik knap er zelfs ongelooflijk van af als je al van kilometers afstand iemand zijn parfummetje ofzo kunt waarnemen! Dat vind ik dus misselijkmakend...geef mij dan maar een gewone frisse zweetgeur !

Op mijn 15 deed ik het in een varkenstal met een man van 30. De lucht van deze dieren zat aan heel mijn lijf. Sindsdien moet mijn huidige man eerst goed ' stinken ' wil ik de liefde met hem bedrijven.

Voor de juistheid van de volgende reactie sta ik niet maar het is wel voer voor endocrinologen:

Ik wordt niet alleen opgewonden van het snuffelen aan ongewassen oksels van mannen maar ik krijg er ook spontaan eisprongen van.
Op zich is het wel logisch dat als de eisprong bijna plaatsvindt deze getriggerd kan worden door de geur van leuke feromoontjes.......

Het is gunstig als de eisprong plaatsvindt als de paringsdans ( het versieren zeg maar) tussen mensen begint, dan is de kans op een eventuele bevruchting het grootste..Zal ook wel iets met verdrongen instincten te maken hebben. Ik ga maar eens lekker snuffelen, denk ik.


Moeder en kind vinden elkaar blindelings op hun lichaamseigen geur maar dat vermogen verdwijnt met de jaren.


Mensen doen vaak hun uiterste best om lichaamseigen geuren te maskeren.Maar zijn al die pogingen om anders te ruiken dan naar jezelf wel wenselijk.


Wanneer je ingeprent krijgt dat het meest eigen dat je hebt niet fris is en daarom gemaskeerd moet worden met lichaamsvreemde luchtjes, zou het dan niet zo kunnen zijn dat je onbewust onthecht raakt van jezelf en gebrek aan zelfvertrouwen krijgt?

Het maskeren van lichaamseigen geuren is waarschijnlijk al ontstaan tijdens het Mioceen, de periode waarin de hominiden zich verder ontwikkelden.

Onze voorouders waren van oorsprong boomklimmers maar in het Mioceen maakten de bossen plaats voor graslanden en vond er een aanpassing plaats voor het leven in de open vlakte.Met het verdwijnen van de bossen waren ze gedwongen om meer tijd in het open veld door te brengen.

Uit fossiele vondsten uit die tijd blijkt dat het foramen magnum, het gat in de schedel waar de wervelkolom door heen gaat, recht onder de schedel zat wat zou betekenen dat men al rechtop heeft gelopen.

Lopen op twee benen is efficiënter en je spaart er energie mee die voor wat anders gebruikt kan worden, bijvoorbeeld de jacht. Want met de verandering van leefgebied veranderde ook het voedingspatroon van onze voorouders. Daar waar andere herbivoren bleven werden zij omnivoren en dat betekende dat de mannen weg moesten om te gaan jagen.

Het toestaan dat andere mannen in de kudde vrouwelijke vruchtbaarheidssignalen konden opvangen betekende een bedreiging voor de integriteit van de paartjes die zich hadden gevormd en jongen, met een lange periode van afhankelijkheid, verzorgden.
Er is een vermoeden dat toen reeds plantaardige stoffen werden gebruikt om de signalen van vruchtbaarheid te maskeren.

En om te vermijden dat het wild makkelijk lucht kon krijgen van de jagers werd door de eeuwen heen voor aanvang van de jacht ook zoveel mogelijk de eigen lichaamsgeur gecamoufleerd.

De stoffen die verantwoordelijk zijn voor lichaamseigen geuren zijn er vele en worden gevormd doordat componenten die in de verse uitscheidingsproducten aanwezig zijn door het mengsel bacteriën op de huid kunnen worden omgezet.

Eccrine zweetklieren hadden, samen met de sebaceous klieren, het doel de huid te verzorgen en te beschermen tegen microbiële invasies. Opmerkelijk genoeg hebben de eccrine klieren zich juist bij ons ontwikkeld tot een essentiële factor in de warmteregeling.

Vochtregulering gaat gepaard met de regulering van zouten om osmotische processen te controleren. De mens onderscheidt zich in het vermogen van de eccrine zweetklieren om het zout terug te winnen uit het zweet. Daarmee wordt voorkomen dat er grote hoeveelheden zout verdwijnen.

Geschat wordt dat er verdeeld over een lichaam zo’n 2-4 miljoen eccrine klieren aanwezig zijn. In het algemeen zijn er zo’n 100-200 klieren per cm2, maar dit kan oplopen tot 600-700/ cm2 op de handpalmen en voetzolen.

Het aantal klieren is gefixeerd en neemt niet met de leeftijd toe.
De dichtheid aan klieren bij kinderen is daarom groter dan bij volwassenen, maar bij kinderen is de hoeveelheid zweet geproduceerd per klier lager.

De apocrine klieren zijn groter en bevinden zich in de behaarde gebieden, voornamelijk in de oksels, bij de borsten en de onderbuik; bij mannen meer dan bij vrouwen. Deze klieren bevinden zich direct naast de haarzakjes. Vooral tijdens de pubertijd worden deze klieren actief.

Eveneens in de pubertijd ontwikkelt zich een tussenvorm van de eccrine en de aprocrine klieren; de apoeccrine klieren. Deze klieren bevinden zich voornamelijk in de oksels waar ze uit eccrine klieren gevormd zouden worden. De vocht uitscheiding van deze klieren kan wel tot 10 keer hoger zijn dan in eccrine klieren. Dit kan leiden tot overmatig zweten: hyperhidrosis.

De talg (sebaceous) klieren zijn verspreid over bijna het hele lichaam aanwezig en scheiden een olieachtige vloeistof (sebum) uit dat bestaat uit een complex mengsel van wax esters, cholesteryl esters, cholesterol en andere sterolen, squalene, koolwaterstoffen en triglyceriden.

De uitscheiding van de eccrine klieren bestaat uit een waterige vloeistof die meest onder thermische stress wordt uitgescheiden en die de volgende stoffen bevat: eiwitten, enzymen, glycoeiwitten, melkzuur, glucose, aminozuren ,anorganische zouten en ammoniak.

Daarnaast bevat de vloeistof stoffen die afkomstig zijn uit het genuttigde voedsel. Deze komen via het bloedplasma in de vloeistof. Het voedingspatroon beinvloedt de kwantiteit en kwalitatieve samenstelling van de voedingstoffen, de substraten, die op en in de huid vrijkomen en mede daardoor de vorming van lichaamsgeur.

De uitscheiding van de apocrine klieren bestaat uit een viskeuze melkachtige vloeistof die onder invloed van emotionele stress wordt uitgescheiden. De volgende stoffen zijn daarin aanwezig: steroïden, cholesterol, triglyceriden en eiwitten.

En hoe zou het zijn als je geen eigen lichaamsgeur had.

Er zijn ook mensen met een geurbetrekkingswaan, de hardnekkige overtuiging een slechte lichaamsgeur te verspreiden. Zij trachten vooral op een dwangmatige manier de gewaande geur te maskeren.

Mensen met deze waan dienen natuurlijk onderscheiden te worden van hen die reëel geen goede geur verspreiden door slechte hygiëne, zelfverwaarlozing of decorumverlies ten gevolge van organische pathologie, middelenmisbruik, eetstoornissen, chronische schizofrenie of ernstige depressie.

Maar als je naar ammoniak ruikt, bijvoorbeeld bij flinke krachtinspanning, waarschuwt je lichaamsgeur dat er door gebrek aan voldoende koolhydraten teveel aminozuren, waaruit stikstof vrijkomt, voor energie worden aangesproken.

Je hebt een goede lijfstijl door je bewust te zijn van wat je lichaamsgeur je te vertellen heeft. In het geval van de ammoniak geur neem je dan bijvoorbeeld een appel of een snee brood en drink je wat extra water.

Snuffel maar eens goed aan jezelf en stel zelf de diagnose.

Geen opmerkingen: