Prenatale wijsneus

De neusplaten, de placodes nasalis, zitten net boven de oermond. Ze ontwikkelen zich tot reukgevoelige slijmvliezen. Ze zorgen er ook voor dat een deel van de grote hersenen naar de neusplaat toegroeit. Deze verbinding vormt het reukkanaal, een uitgroeisel van de hersenen die reukinformatie doorgeeft zodat de hersenen deze kunnen interpreteren.

Omstreeks dag 40 zijn deze slijmvliezen diep in het hoofd begraven doordat de neus eromheen is gegroeid. Weefselplooien groeien naar binnen. Op die plaatsen ontstaan de neusgaten. Als dit is voltooid ontwikkelen zich andere plooien tussen de neusplaten in om de twee neusgaten van elkaar te scheiden. Ook worden plooien gevormd onder de platen, om het gehemelte te vormen. Het gehemelte dient om de neus en mond van elkaar te scheiden.

Evolutionair is er veel veranderd sinds er in de "oersoep" losse cellen ronddreven die door pheromonen of geuraantrekkers en of tast zich tot een veelcellig organisme samenvoegden. Andere zintuigen zoals de visus en het gehoor zijn inmiddels voor de mens ook belangrijk geworden maar dat het embryo al in een vroeg stadium van de ontwikkeling een " prenatale wijsneus " wordt mag een bewijs zijn van het oer van onze reukzin.